आता तुझी आठवण जरा कमीच येते

आता तुझी आठवण जरा कमीच येते,
कारण वेळेनुसार सवय सुध्दा बदलते.

किती त्रास होतो ना त्यावेळी
जेव्हा एखादी व्यक्ती आपल्याला
आयुष्यभर साथ देण्याचे वचन देवून
आयुष्यभरासाठी निघुन जाते.

जे लोक मनापासून नाती जपतात,
त्यांनाच वेदना होतात.

हृदय सोडून मला दुसरं काही माग,
मी तुटलेली वस्तू पुन्हा भेट देत नाही.

काही लोक हृदय इतकं चांगलं तोडतात,
की ते अजिबात दुखत नाही.

तुला वेदना द्यायला खूप आवडते,
मलाही वेदना सहन करायला खूप आवडते.

फक्त मला सांग, मी तुझी वाट पाहीन,
नाहीतर तुझ्यासारखा बदलेन.

मी कधी एकटा नसतो,
माझे दुःख नेहमी असतं माझ्या सोबत.

किती तरी खेळणी आहेत खेळण्यासाठी,
पण शेवटी ती माझ्या हृदयाशीच खेळली.

जे धोका देवून गेले
त्यांच्या आठवणीत रडण्यापेक्षा,
जे सोबत आहेत त्यांच्या सोबत
हसत जगायला केव्हा ही चांगले.

काच बनविणाऱ्याने जर हृदयपण
काचेच बनवलं असतं तर फार बरं झालं असतं,
कमीत कमी तोडणाऱ्याच्या
हाताला जखम तरी झाली असती.

मला खूप खूप हसावं वाटतं,
पण भूतकाळ मला पुन्हा रडवतो.

जी व्यक्ती कधीकाळी माझी होती,
आता तिला आपली म्हणायची पण भिती वाटते.

प्रेम खोट नसतं,
खोटी असतात ती प्रेम करणारी माणसं.

ती स्वतःच टाईमपास करत होती,
आणि मी वेडा त्यालाच प्रेम समजत होतो.

प्रेम आणि विश्वास
कधी गमावू नका कारण,
प्रेम प्रत्येकावर करता येत नाही
आणि विश्वास प्रत्येकावर ठेवता येत नाही.

एखाद्याच्या दु:खाची कीव वाटणार नाही,
कोणी इतकं निर्दयी कसं होऊ शकतं?

एक वेळ अशी होती की
तेव्हा बोलणचं संपत नव्हते,
आणि एक वेळ अशी आहे की
बोलणचं होत नाही.

तुझ्यापेक्षा तर तुझ्या आठवणी चांगल्या आहेत,
त्यांनी मला कधीच एकटे सोडले नाही.

लोक म्हणतात माझे हृदय दगडाचे आहे,
पण काही लोक असे होते, ज्यांनी ते पण तोडले.

तू सोडून गेल्यानंतर एक गोष्ट
खूप चांगली समजली मला,
की जाणाऱ्या व्यक्तीला का थांबवतात.