एवढं प्रेम मी स्वतः वर ही केलं नाही

एवढं प्रेम मी स्वतः वर ही केलं नाही,
तेवढे प्रेम तुझ्यावर झालं होतं.

ती स्वतःच टाईमपास करत होती,
आणि मी वेडा त्यालाच प्रेम समजत होतो.

हे जग खरंच खूप विचित्र आहे,
इथे खोटे नाही, खरे बोलल्याने नाती तुटतात.

काच बनविणाऱ्याने जर हृदयपण
काचेच बनवलं असतं तर फार बरं झालं असतं,
कमीत कमी तोडणाऱ्याच्या
हाताला जखम तरी झाली असती.

लोक म्हणतात माझे हृदय दगडाचे आहे,
पण काही लोक असे होते, ज्यांनी ते पण तोडले.

तुला वाटत असेल की मी रडतोय,
पण मी चेहरा धुत आहे.

आता तुझी आठवण जरा कमीच येते,
कारण वेळेनुसार सवय सुध्दा बदलते.

नशिबा सोबत सुध्दा भांडलो असतो,
तू सोबत असतीस तर.

किती त्रास होतो ना त्यावेळी
जेव्हा एखादी व्यक्ती आपल्याला
आयुष्यभर साथ देण्याचे वचन देवून
आयुष्यभरासाठी निघुन जाते.

जे धोका देवून गेले
त्यांच्या आठवणीत रडण्यापेक्षा,
जे सोबत आहेत त्यांच्या सोबत
हसत जगायला केव्हा ही चांगले.

एखाद्याच्या दु:खाची कीव वाटणार नाही,
कोणी इतकं निर्दयी कसं होऊ शकतं?

प्रेम खोट नसतं,
खोटी असतात ती प्रेम करणारी माणसं.

काही लोक हृदय इतकं चांगलं तोडतात,
की ते अजिबात दुखत नाही.

तू सोडून गेल्यानंतर एक गोष्ट
खूप चांगली समजली मला,
की जाणाऱ्या व्यक्तीला का थांबवतात.

प्रेम आणि विश्वास
कधी गमावू नका कारण,
प्रेम प्रत्येकावर करता येत नाही
आणि विश्वास प्रत्येकावर ठेवता येत नाही.

किती तरी खेळणी आहेत खेळण्यासाठी,
पण शेवटी ती माझ्या हृदयाशीच खेळली.

मी कधी एकटा नसतो,
माझे दुःख नेहमी असतं माझ्या सोबत.

फक्त मला सांग, मी तुझी वाट पाहीन,
नाहीतर तुझ्यासारखा बदलेन.

तुझ्यापेक्षा तर तुझ्या आठवणी चांगल्या आहेत,
त्यांनी मला कधीच एकटे सोडले नाही.

हृदय सोडून मला दुसरं काही माग,
मी तुटलेली वस्तू पुन्हा भेट देत नाही.

जी व्यक्ती कधीकाळी माझी होती,
आता तिला आपली म्हणायची पण भिती वाटते.