काच बनविणाऱ्याने जर हृदयपण

काच बनविणाऱ्याने जर हृदयपण
काचेच बनवलं असतं तर फार बरं झालं असतं,
कमीत कमी तोडणाऱ्याच्या
हाताला जखम तरी झाली असती.

जे धोका देवून गेले
त्यांच्या आठवणीत रडण्यापेक्षा,
जे सोबत आहेत त्यांच्या सोबत
हसत जगायला केव्हा ही चांगले.

जी व्यक्ती कधीकाळी माझी होती,
आता तिला आपली म्हणायची पण भिती वाटते.

आयुष्याच्या या वाटेवर
मी माझी वाट शोधतोय,
वाहणारे अश्रू येतात जिथून
मी तो पाट शोधतोय.

लोक म्हणतात माझे हृदय दगडाचे आहे,
पण काही लोक असे होते, ज्यांनी ते पण तोडले.

तुझ्यापेक्षा तर तुझ्या आठवणी चांगल्या आहेत,
त्यांनी मला कधीच एकटे सोडले नाही.

नशिबा सोबत सुध्दा भांडलो असतो,
तू सोबत असतीस तर.

जे लोक मनापासून नाती जपतात,
त्यांनाच वेदना होतात.

तुला वाटत असेल की मी रडतोय,
पण मी चेहरा धुत आहे.

एक वेळ अशी होती की
तेव्हा बोलणचं संपत नव्हते,
आणि एक वेळ अशी आहे की
बोलणचं होत नाही.

किती त्रास होतो ना त्यावेळी
जेव्हा एखादी व्यक्ती आपल्याला
आयुष्यभर साथ देण्याचे वचन देवून
आयुष्यभरासाठी निघुन जाते.

आता तुझी आठवण जरा कमीच येते,
कारण वेळेनुसार सवय सुध्दा बदलते.

जो हृदय तोडतो, त्याचं काही जात नाही,
पण ज्याचे हृदय तुटले, त्याचे सर्व काही जाते.

प्रेम खोट नसतं,
खोटी असतात ती प्रेम करणारी माणसं.

तू सोडून गेल्यानंतर एक गोष्ट
खूप चांगली समजली मला,
की जाणाऱ्या व्यक्तीला का थांबवतात.

कोणी उगाचच शांत बसत नाही,
काही वेदना माणसाचा आवाज हिरावून घेतात.

प्रेम आणि विश्वास
कधी गमावू नका कारण,
प्रेम प्रत्येकावर करता येत नाही
आणि विश्वास प्रत्येकावर ठेवता येत नाही.

काही लोक हृदय इतकं चांगलं तोडतात,
की ते अजिबात दुखत नाही.

ती स्वतःच टाईमपास करत होती,
आणि मी वेडा त्यालाच प्रेम समजत होतो.

एवढं प्रेम मी स्वतः वर ही केलं नाही,
तेवढे प्रेम तुझ्यावर झालं होतं.

माझ्यापासून सर्व काही हिरावून घेतोस,
देवा, तू माझ्यापेक्षा गरीब आहेस का?